Martijn Van Lanen

Veranderen is altijd ook rouwen

03/11/2022

Lees verder

Vandaag stond ik voor een groep collega’s, die midden in de transitie zitten. Ik mag deze groep komende maanden als leercoach begeleiden op dit pad.

Deze dag stond onder ander in het teken van de kennismaking en het uitspreken van verwachtingen. Hierbij vertelde ik, aan de hand van de transitiecirkel, over een grote verandering die ik afgelopen jaar zelf doormaakte: het krijgen van een zoon en daarmee het worden van een vader.

Dat brengt vreugde en prachtige momenten. Maar ook zorgen en last. Afgelopen jaar heb ik dan ook afscheid moeten nemen, en moeten rouwen.

Afscheid nemen van mijn leven voordat ik vader was. Van de vrijheid die dit gaf. Van het feit dat ik voorheen gewoon een dag kon gaan fietsen en niet (of in ieder geval: veel minder) af hoefde te stemmen.

Ook heb ik afscheid moeten nemen van een relatief zorgeloos leven. Vader is betekent altijd ook je zorgen maken. Dat kwam soms hard binnen bij me.

Ik heb hierover moeten rouwen, om mijn vaderschap en daarmee mijn zoon Merlijn echt welkom te heten. Ik had en heb dit verdriet, deze pijn, onder ogen te zien. Daarbij moest ik ook mijn eigen schaamte hierover aankijken (want: hoezo heb je hier last van! Wilde je wel echt vader worden?!?)

Dat is nodig om ook echt ten volle te genieten van en betekenis te geven aan mijn rol als vader.

Dit deelde ik vandaag met de groep, omdat ik er heilig in geloof dat alle veranderingen in ons leven, alle transities, altijd gepaard gaan met een zekere mate van verlies. Ook op het werk. Veranderen is het nieuwe welkom heten en afscheid nemen van het oude. En ja, hier ook om kunnen en mogen rouwen. Hier de tijd voor mogen nemen en krijgen; van jezelf maar ook van je omgeving.

We slaan dit in organisaties vaak over, zo is mijn ervaring. Daarbij gebruiken we zinnen als : ‘de mensen willen niet mee, ze zitten vast’ of ‘de leidinggevenden luisteren niet naar ons’. Maar de realiteit is dat er dan bijna altijd onvoldoende aandacht is geweest voor het verlies dat geleden is. Door jezelf en/of door anderen.

We gaan met deze groep een betekenisvol verandertraject in. Daarbij heten we het nieuwe welkom en hebben aandacht voor het verlies. Wat een prachtige reis om bij te mogen zijn.

Martijn van Lanen 12

𝐇𝐞𝐭 𝐰𝐨𝐫𝐝𝐭 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐦𝐚𝐤𝐤𝐞𝐥𝐢𝐣𝐤𝐞𝐫 

𝑰𝒌 𝒔𝒕𝒂 𝒐𝒑𝒆𝒏 𝒗𝒐𝒐𝒓 𝒇𝒆𝒆𝒅𝒃𝒂𝒄𝒌, 𝒐𝒎𝒅𝒂𝒕 𝒊𝒌 𝒉𝒆𝒕 𝒃𝒆𝒍𝒂𝒏𝒈𝒓𝒊𝒋𝒌 𝒗𝒊𝒏𝒅 𝒐𝒎 𝒗𝒂𝒏 𝒂𝒏𝒅𝒆𝒓𝒆𝒏 𝒕𝒆 𝒉𝒐𝒓𝒆𝒏 𝒉𝒐𝒆 𝒅𝒂𝒕𝒈𝒆𝒏𝒆 𝒘𝒂𝒕 𝒊𝒌 𝒅𝒐𝒆 𝒐𝒗𝒆𝒓𝒌𝒐𝒎𝒕. 𝑫𝒂𝒂𝒓𝒃𝒊𝒋 𝒏𝒐𝒅𝒊𝒈 𝒊𝒌 𝒂𝒏𝒅𝒆𝒓𝒆𝒏 𝒐𝒐𝒌 𝒂𝒄𝒕𝒊𝒆𝒇 𝒖𝒊𝒕 𝒐𝒎 𝒎𝒊𝒋 𝒇𝒆𝒆𝒅𝒃𝒂𝒄𝒌 𝒕𝒆 𝒈𝒆𝒗𝒆𝒏, 𝒆𝒏 𝒊𝒌 𝒈𝒂 𝒉𝒊𝒆𝒓 𝒈𝒓𝒂𝒂𝒈 𝒅𝒆 𝒅𝒊𝒂𝒍𝒐𝒐𝒈 𝒐𝒗𝒆𝒓 𝒂𝒂𝒏.
Labyrith

Ik heb verloren

Als ik teams met een verandervraag begeleid, sta ik er bij het begin van het traject altijd uitvoerig bij stil dat veranderen ook altijd loslaten, verliezen en rouwen is. Veranderen vraagt erom dat je een nieuwe situatie omarmt, dat vraagt er ook om dat je afscheid neemt van de oude situatie.
Pad

Te vroeg

Ik had een plan. Ooit. Ik wilde gepromoveerd zijn op mijn 30e en directeur zijn op mijn 40e. Klinkt als een goed plan, nietwaar? Het promoveren liep enige vertraging op, maar op mijn 34e was het zover. Directeur was ik wel op mijn 40e. Plan volbracht? – 𝘖𝘩 𝘯𝘦𝘦, 𝘵𝘰𝘤𝘩 𝘯𝘪𝘦𝘵.
Martijn van Lanen9

Grensoverschrijdend

Als (team)coach heb ik een wat complexe relatie met grenzen. Dat werd onlangs in een sessie weer heel duidelijk.
Martijn van Lanen 10

Vaders hebben vaders nodig

Het is donderdag 26 augustus, anderhalf jaar geleden. Ik rij rond elf uur in de avond naar huis van het ziekenhuis, waar ik mijn lief en ongeboren zoon achter heb moeten laten.
Martijn van Lanen 11

Mannelijke angst

𝘐𝘬 𝘣𝘦𝘯 𝘣𝘢𝘯𝘨 ‘Waarvoor dan, Martijn?’ . Mijn eerlijke antwoord: ik ben bang om aan anderen te vertellen waar ik nu echt bang voor ben.