‘Martijn, wat houdt dat nou precies in? Secure Base leiderschap, of Secure Base coachen, waar je het zo vaak over hebt. Vertel daar eens wat meer over – want het klinkt zo vaag’

Deze vragen krijg ik vaak. En meestal stel ik de volgende vraag terug: ‘Kan jij jezelf het moment herinneren dat je als kind voor het eerst de zee, of een groot meer inliep? En weet je nog, toen je achter je keek op dat moment, wie je dan zag? Wie stonden er achter je?’
Meestal (gelukkig) is het antwoord dan: ‘een van mijn ouders’.

Precies dat is een Secure Base. Iemand die letterlijk en/of figuurlijk achter staat, je uitdaagt om nieuwe wegen te wandelen, en er ook altijd voor je is als je omkijkt. Iemand op wie je terug kan vallen en die je troost biedt. Iemand die je tegelijkertijd vervolgens ook uitdaagt en confronteert waar nodig om verder te gaan op je pad.

Wij hebben hier thuis geen zee in de achtertuin. Maar daarnet kwam er wel een plensbui voorbij, een fenomeen dat Merlijn zeer interessant vond. Door de open tuindeur kroop hij naar buiten, aarzelde even op de drempel en…. keek om naar mijn lief, zijn moeder. Ik mocht getuige zijn van dit prachtige moment tussen moeder en zoon. Ruimte geven en tegelijk veiligheid bieden. Mijn lief is een Secure Base voor onze zoon (niet alleen voor onze zoon overigens).

We hebben allemaal Secure Bases nodig. Als kind, maar zeker ook als volwassene.

Wie staat er bij jou achter je, als je de zee inloopt? Wie daagt je uit om het beste in jezelf te vinden? Wie confronteert je scherp EN liefdevol met hetgeen je nog mag leren? Wie biedt troost, als het even allemaal tegenzit? Wie zegt echt de waarheid tegen je EN blijft vervolgens heel dichtbij?

En andersom: voor wie ben jij een Secure Base?

We hebben allemaal Secure Bases nodig.