Martijn Van Lanen

‘Red mij niet’

15/03/2023

Lees verder

‘Leg een steen onder je kussen
Brand voor mijn part een kaars
Slacht een lam
Maar red mij niet
Zet een rare muts op
Duw briefjes in een muur
Voorspel de toekomst
Maar red mij niet
(…)
Laat mij in mijn zeven sloten
Laat mij de draad volslagen kwijt
Aan gezelligheid ten onder
Richting eindeloze tijd
Uit volle borst op weg naar nergens
Zonder reden zonder doel’

‘Red mij niet’, een prachtig lied van Maarten van Roozendaal (1962 – 2013). Ik luister het vaak en voel dan mee met de energie van de zanger. Doe je ding, geloof waarin je wilt geloven, maar laat mij erbuiten. Red mij niet!

De laatste tijd bekruipt me ook een gevoel van eenzaamheid als ik het lied luister. ‘Red mij niet’ kan ook leiden tot een solistisch levenspad, waarin je niemand toelaat op de plekken waar jij het moeilijk hebt. En juist op de plekken heb je anderen zo hard nodig.
Misschien zou er een lied moeten komen met de titel ‘Red mij!’. Alhoewel dat ook weer associaties met de drama-driehoek op kan roepen (aanklager – slachtoffer – redder).

‘Vind mij!’. Dat zou de titel moeten zijn. Want ik ben ervan overtuigd dat het een van onze diepste verlangens is om als mens gevonden te worden op die plek waar we het zo moeilijk hebben. De plek waar we het echt niet meer weten, de plek waar alle pijn uit het verleden en heden samenkomt en elkaar versterkt. De plek waar je burn-out van nu resoneert met de ervaren minachting van je moeder toen. Of de plek waar de ziekte van je kind resoneert met je veel te vroeg gestorven vader.

Die plek. Natuurlijk wil je daar niet geréd worden. In de kern willen we niet dat de ander onze zorgen wegneemt en zelf gaat dragen. Dat willen we niet. We willen door een ander gevónden worden op die plek, hoezeer we soms ook onze best doen omdat te voorkomen. Omdat het ook heel pijnlijk en schaamtevol is om op die plek, in al je kwetsbaarheid en verdriet, gevonden en gezien te worden. Omdat je dan tevoorschijn moet komen met deze pijn en schaamte. Omdat je eigenlijk gewoon bang bent dat de tranen dan nooit meer stoppen.

Wat is de plek waar jij gevonden wil worden? Niet ‘gered’, maar gevonden. Wat heb je daarvoor nodig, hoe en naar wie zou je uit willen reiken?

Vader en zoon

𝐄𝐞𝐧 𝐥𝐢𝐞𝐝𝐣𝐞 𝐚𝐥𝐬 𝐬𝐞𝐜𝐮𝐫𝐞 𝐛𝐚𝐬𝐞?

Zoals alle jongetjes van bijna twee is Merlijn, mijn zoon, ook wel eens boos, verdrietig, driftig, moe of gewoon overstuur. Wat dan eigenlijk altijd helpt (ja echt) is dat ik het liedje 𝑹𝒖𝒏𝒂𝒘𝒂𝒚 van Del Shannon opzet en hem in mijn armen neem.
DSC_0281 filter

𝐉𝐞 𝐦𝐨𝐞𝐭 𝐭𝐞𝐠𝐞𝐧 𝐞𝐞𝐧 𝐬𝐭𝐨𝐨𝐭𝐣𝐞 𝐤𝐮𝐧𝐧𝐞𝐧!

Dit hoor je vaak zeggen, en bij voorkeur in de context van ‘veeleisende’ banen in een stressvolle omgeving. Bijvoorbeeld: ‘in politiek Den Haag moet je tegen een stootje kunnen’ of ‘als leidinggevende moet je tegen een stootje kunnen’.
Martijn van Lanen 12

𝐇𝐞𝐭 𝐰𝐨𝐫𝐝𝐭 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐦𝐚𝐤𝐤𝐞𝐥𝐢𝐣𝐤𝐞𝐫 

𝑰𝒌 𝒔𝒕𝒂 𝒐𝒑𝒆𝒏 𝒗𝒐𝒐𝒓 𝒇𝒆𝒆𝒅𝒃𝒂𝒄𝒌, 𝒐𝒎𝒅𝒂𝒕 𝒊𝒌 𝒉𝒆𝒕 𝒃𝒆𝒍𝒂𝒏𝒈𝒓𝒊𝒋𝒌 𝒗𝒊𝒏𝒅 𝒐𝒎 𝒗𝒂𝒏 𝒂𝒏𝒅𝒆𝒓𝒆𝒏 𝒕𝒆 𝒉𝒐𝒓𝒆𝒏 𝒉𝒐𝒆 𝒅𝒂𝒕𝒈𝒆𝒏𝒆 𝒘𝒂𝒕 𝒊𝒌 𝒅𝒐𝒆 𝒐𝒗𝒆𝒓𝒌𝒐𝒎𝒕. 𝑫𝒂𝒂𝒓𝒃𝒊𝒋 𝒏𝒐𝒅𝒊𝒈 𝒊𝒌 𝒂𝒏𝒅𝒆𝒓𝒆𝒏 𝒐𝒐𝒌 𝒂𝒄𝒕𝒊𝒆𝒇 𝒖𝒊𝒕 𝒐𝒎 𝒎𝒊𝒋 𝒇𝒆𝒆𝒅𝒃𝒂𝒄𝒌 𝒕𝒆 𝒈𝒆𝒗𝒆𝒏, 𝒆𝒏 𝒊𝒌 𝒈𝒂 𝒉𝒊𝒆𝒓 𝒈𝒓𝒂𝒂𝒈 𝒅𝒆 𝒅𝒊𝒂𝒍𝒐𝒐𝒈 𝒐𝒗𝒆𝒓 𝒂𝒂𝒏.
Labyrith

Ik heb verloren

Als ik teams met een verandervraag begeleid, sta ik er bij het begin van het traject altijd uitvoerig bij stil dat veranderen ook altijd loslaten, verliezen en rouwen is. Veranderen vraagt erom dat je een nieuwe situatie omarmt, dat vraagt er ook om dat je afscheid neemt van de oude situatie.
Pad

Te vroeg

Ik had een plan. Ooit. Ik wilde gepromoveerd zijn op mijn 30e en directeur zijn op mijn 40e. Klinkt als een goed plan, nietwaar? Het promoveren liep enige vertraging op, maar op mijn 34e was het zover. Directeur was ik wel op mijn 40e. Plan volbracht? – 𝘖𝘩 𝘯𝘦𝘦, 𝘵𝘰𝘤𝘩 𝘯𝘪𝘦𝘵.
Martijn van Lanen9

Grensoverschrijdend

Als (team)coach heb ik een wat complexe relatie met grenzen. Dat werd onlangs in een sessie weer heel duidelijk.