Martijn Van Lanen

Mannelijke angst

20/03/2023

Lees verder

Mannelijke angst

𝘐𝘬 𝘣𝘦𝘯 𝘣𝘢𝘯𝘨

‘Waarvoor dan, Martijn?’ .

Mijn eerlijke antwoord: ik ben bang om aan anderen te vertellen waar ik nu echt bang voor ben. Ik heb de overtuiging dat als ik dit doe, als ik deel waar ik echt bang voor ben, dat mensen dan weggaan.  Dat ze afhaken, een oordeel hebben, mij incompetent vinden en me uit gaan lachen.

De overtuiging dat we onze angsten diep verborgen moeten houden wordt bij de meesten van ons in de jeugd zorgvuldig ingeprent. Bij deze enkele voorbeelden van hoe dat bij mij ging:

–         ‘Je bent toch geen mietje!’ (toen ik schrok van een spin op mijn slaapkamer);
–         ‘Ben je nou nog steeds bang in het donker?;
–         ‘Je laat je toch niet kennen zeg! Nee, morgen gewoon weer naar school ook al staan ze je op te wachten’

Angst moet gecontroleerd en weggestopt worden. En zo werd ik ‘hard’ aan de buitenkant.

Maar hard zijn aan de buitenkant heeft als gevolg dat je je binnenkant niet meer aan anderen laat zien. Wanneer we dat maar lang genoeg volhouden, vergeten we 𝘻𝘦𝘭𝘧 dat we deze binnenkant hebben en verliezen we het contact met onszelf. We zouden er dan zowaar in kunnen gaan geloven dat we inderdaad geen ‘mietje’ zijn.

Goed, ik ben dus een mietje. Daar heb ik blijkbaar mee te leven, want ik ben bang. Ik leef met mijn angst, ik probeer deze niet te onderdrukken. Ik luister ernaar en verken wat mijn angst mij vertelt. Soms verduur ik de angst gewoon. Dan mag het er zijn en hoef ik er even niets mee. Op andere moment deel ik mijn angst. Ook dat kan heel bevrijdend werken en het mooie ervan is dat je daarmee impliciet je omgeving uitnodigt om hetzelfde te doen.

Weet je waar ik op dit moment echt bang voor ben, en wat ik (eigenlijk) niet durf te delen? Dat mijn eigen coachpraktijk waar ik zo hard en met veel plezier aan werk uiteindelijk niets wordt. Wat als er niemand op mij als mannencoach zit te wachten?

Mijn neiging is nu voortdurend om te doen alsof ik daar niet bang voor ben, alsof het mij niets doet als het een langzame dood sterft. Maar dit wil ik niet meer. Ik leef met deze angst en toch doe ik waarvan ik vind dat ik het te doen heb. Omdat het mijn roeping is.

Ik volg mijn roeping en coach mannen. Niet omdat ik ervan overtuigd ben dat ik hier een succes van maak, laat staan dat ik ga 𝘥𝘰𝘦𝘯 alsof ik daarvan overtuigd ben. Maar juist omdat ik mijn eigen angst aankijk en verduur. 𝘖𝘮𝘥𝘢𝘵 ik daar zo’n mooie en vaak ook moeilijke weg in gegaan ben. 𝘖𝘮𝘥𝘢𝘵 ik hier, door ervaring en scholing, expertise op heb. Het is een spannende weg, maar ik ken de route.

Mannen hebben mannen nodig, dat zeg ik vaak en vol overtuiging. Mannen hebben mannen nodig die met hun angst tevoorschijn durven komen tegenover andere mannen. Ik maakte de transitie van oppervlakkige hardheid naar mannelijke angst.

Welke transitie wil jij maken? En hoe kan ik je daarbij helpen? 𝙒𝙚𝙚𝙨 𝙬𝙚𝙡𝙠𝙤𝙢 𝙢𝙖𝙣!

Martijn van Lanen 12

𝐇𝐞𝐭 𝐰𝐨𝐫𝐝𝐭 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐦𝐚𝐤𝐤𝐞𝐥𝐢𝐣𝐤𝐞𝐫 

𝑰𝒌 𝒔𝒕𝒂 𝒐𝒑𝒆𝒏 𝒗𝒐𝒐𝒓 𝒇𝒆𝒆𝒅𝒃𝒂𝒄𝒌, 𝒐𝒎𝒅𝒂𝒕 𝒊𝒌 𝒉𝒆𝒕 𝒃𝒆𝒍𝒂𝒏𝒈𝒓𝒊𝒋𝒌 𝒗𝒊𝒏𝒅 𝒐𝒎 𝒗𝒂𝒏 𝒂𝒏𝒅𝒆𝒓𝒆𝒏 𝒕𝒆 𝒉𝒐𝒓𝒆𝒏 𝒉𝒐𝒆 𝒅𝒂𝒕𝒈𝒆𝒏𝒆 𝒘𝒂𝒕 𝒊𝒌 𝒅𝒐𝒆 𝒐𝒗𝒆𝒓𝒌𝒐𝒎𝒕. 𝑫𝒂𝒂𝒓𝒃𝒊𝒋 𝒏𝒐𝒅𝒊𝒈 𝒊𝒌 𝒂𝒏𝒅𝒆𝒓𝒆𝒏 𝒐𝒐𝒌 𝒂𝒄𝒕𝒊𝒆𝒇 𝒖𝒊𝒕 𝒐𝒎 𝒎𝒊𝒋 𝒇𝒆𝒆𝒅𝒃𝒂𝒄𝒌 𝒕𝒆 𝒈𝒆𝒗𝒆𝒏, 𝒆𝒏 𝒊𝒌 𝒈𝒂 𝒉𝒊𝒆𝒓 𝒈𝒓𝒂𝒂𝒈 𝒅𝒆 𝒅𝒊𝒂𝒍𝒐𝒐𝒈 𝒐𝒗𝒆𝒓 𝒂𝒂𝒏.
Labyrith

Ik heb verloren

Als ik teams met een verandervraag begeleid, sta ik er bij het begin van het traject altijd uitvoerig bij stil dat veranderen ook altijd loslaten, verliezen en rouwen is. Veranderen vraagt erom dat je een nieuwe situatie omarmt, dat vraagt er ook om dat je afscheid neemt van de oude situatie.
Pad

Te vroeg

Ik had een plan. Ooit. Ik wilde gepromoveerd zijn op mijn 30e en directeur zijn op mijn 40e. Klinkt als een goed plan, nietwaar? Het promoveren liep enige vertraging op, maar op mijn 34e was het zover. Directeur was ik wel op mijn 40e. Plan volbracht? – 𝘖𝘩 𝘯𝘦𝘦, 𝘵𝘰𝘤𝘩 𝘯𝘪𝘦𝘵.
Martijn van Lanen9

Grensoverschrijdend

Als (team)coach heb ik een wat complexe relatie met grenzen. Dat werd onlangs in een sessie weer heel duidelijk.
Martijn van Lanen 10

Vaders hebben vaders nodig

Het is donderdag 26 augustus, anderhalf jaar geleden. Ik rij rond elf uur in de avond naar huis van het ziekenhuis, waar ik mijn lief en ongeboren zoon achter heb moeten laten.
Martijn van Lanen 11

Mannelijke angst

𝘐𝘬 𝘣𝘦𝘯 𝘣𝘢𝘯𝘨 ‘Waarvoor dan, Martijn?’ . Mijn eerlijke antwoord: ik ben bang om aan anderen te vertellen waar ik nu echt bang voor ben.