Martijn Van Lanen

Ik heb verloren

01/05/2023

Lees verder

Als ik teams met een verandervraag begeleid, sta ik er bij het begin van het traject altijd uitvoerig bij stil dat veranderen ook altijd loslaten, verliezen en rouwen is. Veranderen vraagt erom dat je een nieuwe situatie omarmt, dat vraagt er ook om dat je afscheid neemt van de oude situatie.

Deze dynamiek illustreer ik aan de hand van een zeer persoonlijk voorbeeld: de geboorte van mijn zoon Merlijn, nu ruim anderhalf jaar geleden.

Vader worden is met recht een veranderproces te noemen. En vanaf de geboorte van Merlijn, of eigenlijk al daarvoor, werd ik geconfronteerd met afcheid.

Ik heb afscheid moeten nemen van een zekere zorgeloosheid in mijn bestaan. Vader zijn betekent je zorgen maken, per definitie. Soms wat meer, soms wat minder. Het komt en gaat, maar is nooit helemaal weg.

Daarnaast moest ik afscheid nemen van de ruimte die ik had om mijn eigen dagen (en nachtenโ€ฆ) in te delen. Natuurlijk, die ruimte is nooit absoluut. Als partner, maar ook als collega wordt er een beroep op je tijd gedaan. Alleen, dit beroep is fundamenteel anders wanneer je eigen kind dit beroep doet. Anders zowel in de hoeveelheid tijd, als in de onmiddellijkheid waarmee dit beroep op je wordt gedaan.

๐Ž๐ฆ ๐Œ๐ž๐ซ๐ฅ๐ข๐ฃ๐ง ๐ฐ๐ž๐ฅ๐ค๐จ๐ฆ ๐ญ๐ž ๐ก๐ž๐ญ๐ž๐ง ๐ข๐ง ๐ฆ๐ข๐ฃ๐ง ๐ฅ๐ž๐ฏ๐ž๐ง ๐ฆ๐จ๐ž๐ฌ๐ญ ๐ข๐ค ๐š๐Ÿ๐ฌ๐œ๐ก๐ž๐ข๐ ๐ง๐ž๐ฆ๐ž๐ง, ๐ž๐ง ๐ก๐ž๐› ๐ข๐ค ๐ฆ๐จ๐ž๐ญ๐ž๐ง ๐ซ๐จ๐ฎ๐ฐ๐ž๐ง.

Een van de keren dat ik dit zo vertelde voor een groep, leverde dit bij sommigen van hen weerstand op, zo hoorde ik later:

โ€œMartijn, ik wil je toch graag wat feedback geven. Want jij vertelt dat je moest rouwen toen je vader werd, maar ik en een aantal collegaโ€™s van mij herkennen dat helemaal niet. En dan nog iets: er zit ook iemand in de groep die ongewenst kinderloos is. En die hoort dan jouw verhaal. Nu, die kon dat niet zo goed plaatsen. ๐–๐š๐š๐ซ ๐ก๐ž๐› ๐ฃ๐ข๐ฃ ๐ง๐ฎ ๐จ๐ฆ ๐ญ๐ž ๐ซ๐จ๐ฎ๐ฐ๐ž๐ง?โ€

In deze reactie zitten twee hardnekkige patronen.

Het eerste patroon is dat we onszelf en anderen soms (impliciet) vertellen dat rouw kwantificeerbare gradaties heeft. Rouw heeft geen gradaties. Het helpt niet om te zeggen dat de een meer of minder te rouwen heeft.

Daarnaast vertellen we elkaar (en ik heb mijzelf dit ook vaak verteld) dat je โ€˜verdorieโ€™ blij moet zijn dat je een kind hebt, wat veel anderen niet gegeven is. Dus hoezo rouw? Een kind krijgen is toch het mooiste dat er is? Waar heb je het over?

๐ˆ๐ค ๐ก๐ž๐› ๐ฏ๐ž๐ซ๐ฅ๐จ๐ซ๐ž๐ง. Mijn verlies is niet erger, of minder erg dat van anderen. Ik kan mijn verlies ook niet โ€˜wegpoetsenโ€™ omdat ik zo gelukkig was een kind te krijgen. Het verlies dient zich aan en ik heb mijn werk te doen op dit verlies.

Wat heb jij verloren toen je een grote verandering verwelkomde in je omgeving? Welk verhaal vertel jij jezelf waarom je dat verlies niet mag ervaren? En hoe kan ik je hierbij helpen?

Martijn van Lanen 12

๐‡๐ž๐ญ ๐ฐ๐จ๐ซ๐๐ญ ๐ง๐ข๐ž๐ญ ๐ฆ๐š๐ค๐ค๐ž๐ฅ๐ข๐ฃ๐ค๐ž๐ซย 

๐‘ฐ๐’Œ ๐’”๐’•๐’‚ ๐’๐’‘๐’†๐’ ๐’—๐’๐’๐’“ ๐’‡๐’†๐’†๐’…๐’ƒ๐’‚๐’„๐’Œ, ๐’๐’Ž๐’…๐’‚๐’• ๐’Š๐’Œ ๐’‰๐’†๐’• ๐’ƒ๐’†๐’๐’‚๐’๐’ˆ๐’“๐’Š๐’‹๐’Œ ๐’—๐’Š๐’๐’… ๐’๐’Ž ๐’—๐’‚๐’ ๐’‚๐’๐’…๐’†๐’“๐’†๐’ ๐’•๐’† ๐’‰๐’๐’“๐’†๐’ ๐’‰๐’๐’† ๐’…๐’‚๐’•๐’ˆ๐’†๐’๐’† ๐’˜๐’‚๐’• ๐’Š๐’Œ ๐’…๐’๐’† ๐’๐’—๐’†๐’“๐’Œ๐’๐’Ž๐’•. ๐‘ซ๐’‚๐’‚๐’“๐’ƒ๐’Š๐’‹ ๐’๐’๐’…๐’Š๐’ˆ ๐’Š๐’Œ ๐’‚๐’๐’…๐’†๐’“๐’†๐’ ๐’๐’๐’Œ ๐’‚๐’„๐’•๐’Š๐’†๐’‡ ๐’–๐’Š๐’• ๐’๐’Ž ๐’Ž๐’Š๐’‹ ๐’‡๐’†๐’†๐’…๐’ƒ๐’‚๐’„๐’Œ ๐’•๐’† ๐’ˆ๐’†๐’—๐’†๐’, ๐’†๐’ ๐’Š๐’Œ ๐’ˆ๐’‚ ๐’‰๐’Š๐’†๐’“ ๐’ˆ๐’“๐’‚๐’‚๐’ˆ ๐’…๐’† ๐’…๐’Š๐’‚๐’๐’๐’๐’ˆ ๐’๐’—๐’†๐’“ ๐’‚๐’‚๐’.
Labyrith

Ik heb verloren

Als ik teams met een verandervraag begeleid, sta ik er bij het begin van het traject altijd uitvoerig bij stil dat veranderen ook altijd loslaten, verliezen en rouwen is. Veranderen vraagt erom dat je een nieuwe situatie omarmt, dat vraagt er ook om dat je afscheid neemt van de oude situatie.
Pad

Te vroeg

Ik had een plan. Ooit. Ik wilde gepromoveerd zijn op mijn 30e en directeur zijn op mijn 40e. Klinkt als een goed plan, nietwaar? Het promoveren liep enige vertraging op, maar op mijn 34e was het zover. Directeur was ik wel op mijn 40e. Plan volbracht? – ๐˜–๐˜ฉ ๐˜ฏ๐˜ฆ๐˜ฆ, ๐˜ต๐˜ฐ๐˜ค๐˜ฉ ๐˜ฏ๐˜ช๐˜ฆ๐˜ต.
Martijn van Lanen9

Grensoverschrijdend

Als (team)coach heb ik een wat complexe relatie met grenzen. Dat werd onlangs in een sessie weer heel duidelijk.
Martijn van Lanen 10

Vaders hebben vaders nodig

Het is donderdag 26 augustus, anderhalf jaar geleden. Ik rij rond elf uur in de avond naar huis van het ziekenhuis, waar ik mijn lief en ongeboren zoon achter heb moeten laten.
Martijn van Lanen 11

Mannelijke angst

๐˜๐˜ฌ ๐˜ฃ๐˜ฆ๐˜ฏ ๐˜ฃ๐˜ข๐˜ฏ๐˜จ โ€˜Waarvoor dan, Martijn?โ€™ . Mijn eerlijke antwoord: ik ben bang om aan anderen te vertellen waar ik nu echt bang voor ben.