Als (team)coach heb ik een wat complexe relatie met grenzen. Dat werd onlangs in een sessie weer heel duidelijk.

Het doet me beetje denken aan de algemene regel dat we elkaar geen pijn mogen doen. Daar hebben we met elkaar, terecht, een grens liggen. Tegelijkertijd laten we bijvoorbeeld een tandarts of een arts, in voorkomende gevallen en geproportioneerd, toe om bij ons over deze grens te gaan. Voor het grotere doel.

Als coach kom ik vaak dichtbij, soms letterlijk. Daarmee zoek ik zeer bewust ook grenzen op. En dat leidt soms tot afwerende reacties:

–         ‘Dit is toch geen therapie!?’
–         ‘Hier wil ik het nu niet over hebben!’
–         ‘Ben je weer aan het psychologiseren?!’

Waarom doe ik dit? Waarom zoek ik die grens op?

Volgens mij hebben we in werkelijkheid twee grenzen. Een binnenste grens, als het ware, die echt gaat over opmerkingen, gedrag en aanrakingen die grote inbreuk doen op onze (lichamelijke) integriteit en daarmee ook een traumatisch effect hebben. En, we hebben een buitenste grens. Dat is de grens waar we de meeste anderen liever buitenhouden omdat we het heel spannend kunnen vinden om echt tevoorschijn te komen.

Als coach werk ik in het gebied tussen deze twee grenzen. Soms op kousenvoeten, voorzichtig laverend. Soms bewust met een sprongetje. Maar altijd vanuit zorgvuldigheid en in verbinding met de ander.

Dan kan het gebeuren dat de ander je even uit dit gebied wil tikken. Omdat die ander hiermee geconfronteerd wordt met pijn, met datgene wat voor hem moeilijk en complex is. En ons brein haat pijn.  
Feitelijk komt het neer op de volgende kernvraag: ‘Ga je herhalen, of ga je herkansen?’ Ga je de pijn vermijden, blijf je weg bij waar het schuurt en wil je jouw coach daar ook niet hebben? Of ga je het aan, hoe spannend ook, omdat in jouw pijn ook zoveel leren kan zitten?

Ik ben coach. Vanuit de liefde voor dit vak, vanuit de verantwoordelijkheid die ik daarbij voel, èn vanuit de liefde voor diegene die voor mij staat, zoek ik grenzen op en ga ik er soms over. Omdat je de ander soms juist in de steek laat als je zijn of haar grens niet opzoekt. Omdat herkansen uiteindelijk veel meer oplevert dan herhalen.

Wat ben jij aan het herhalen in je leven? En wat zou je willen herkansen? Wees welkom, ik ga met je mee op zoek!