Zij was 16, ik was 17. We ontmoetten elkaar tijdens het uitgaan. Ik weet het nog als de dag van gisteren, ze had een blauwe hoodie van de Hornets (een Amerikaans NBA team) aan. Twee weken later hadden we ‘verkering’ – zo ging dat in die tijd.

We zaten niet op dezelfde school en woonden niet in hetzelfde dorp dus door de week zagen we elkaar niet zoveel. Elke woensdagavond ging ik op de fiets naar haar toe. Woensdagavond stierenavond, zo heette dan in de streek waar ik ben opgegroeid. Op woensdagavond gingen alle jongens uit de omgeving met de fiets (of brommer) naar hun vriendin. Stierenavond.

Samen gingen we naar een concert van Rowwen Heze, en vierden de zomer. Naar de kermis, en op tienertoer. Ze rookte (ik niet) en haar ouders mochten hier niet van weten. Dus moesten we vaak een wandelingetje maken. Ik herinner me dat ik dat irritant vond.

Het nieuwe jaar begon en carnaval kwam eraan toen ze ging twijfelen. We waren toen een maand of negen samen, wat ik (op dat moment) echt al heel erg lang vond. Maar goed, ze begon te twijfelen, wist zelf ook niet waarom, en opeens, een dag voor de carnaval was het uit.

Je eerste liefde zal altijd een bijzondere plek in je hart hebben. Zo is het bij mij in ieder geval wel. Mijn eerste liefde, met wie ik ook zoveel mooie dingen voor het eerst heb gedaan. Dan heb ik het uiteraard over intimiteit, maar zeker ook over samen romantisch uit eten gaan, of voor het eerst in je leven ontbijt op bed maken voor je lief.

Ineens was het over en ik had het hier zeer moeilijk mee. Achteraf weet ik ook waarom. Het hebben van een vriendin maakte dat ik me ‘completer’ voelde. Als je een vriendin heb dan ben je ‘oké’, dan klopt het. Dus toen het over was klopte het niet meer. Ik ben er vrij lang heel goed in geweest om mezelf wijs te maken dat ze wel terug zou komen.

Dat gebeurde natuurlijk niet en daar ben ik haar zeer dankbaar voor. Ik had namelijk eerst iets met mezelf te doen, voordat ik echt in een relatie kon stappen. Terugkijkend had ik mezelf volledig in haar verloren en ging ik bij haar iets halen (eigenwaarde, zelfacceptatie, autonomie…) wat ik zelf nog niet ontwikkeld had. Ze heeft me een groot geschenk gegeven toen ze mij dwong dit zelf te gaan ontdekken en ontwikkelen.

Mijn eerste liefde. We hadden samen een prachtige zomer waaraan ik nog met veel plezier en weemoed terug kan denken. Daarna brak ze mijn hart – en gaf ze mij daarmee een prachtig geschenk.

Hoe denk je terug aan jouw eerste liefde? Wat heeft hij of zij bij je gebroken en welk geschenk heb je daarmee mogen ontvangen?