Martijn Van Lanen

Eerste liefde

04/02/2023

Lees verder

Zij was 16, ik was 17. We ontmoetten elkaar tijdens het uitgaan. Ik weet het nog als de dag van gisteren, ze had een blauwe hoodie van de Hornets (een Amerikaans NBA team) aan. Twee weken later hadden we ‘verkering’ – zo ging dat in die tijd.

We zaten niet op dezelfde school en woonden niet in hetzelfde dorp dus door de week zagen we elkaar niet zoveel. Elke woensdagavond ging ik op de fiets naar haar toe. Woensdagavond stierenavond, zo heette dan in de streek waar ik ben opgegroeid. Op woensdagavond gingen alle jongens uit de omgeving met de fiets (of brommer) naar hun vriendin. Stierenavond.

Samen gingen we naar een concert van Rowwen Heze, en vierden de zomer. Naar de kermis, en op tienertoer. Ze rookte (ik niet) en haar ouders mochten hier niet van weten. Dus moesten we vaak een wandelingetje maken. Ik herinner me dat ik dat irritant vond.

Het nieuwe jaar begon en carnaval kwam eraan toen ze ging twijfelen. We waren toen een maand of negen samen, wat ik (op dat moment) echt al heel erg lang vond. Maar goed, ze begon te twijfelen, wist zelf ook niet waarom, en opeens, een dag voor de carnaval was het uit.

Je eerste liefde zal altijd een bijzondere plek in je hart hebben. Zo is het bij mij in ieder geval wel. Mijn eerste liefde, met wie ik ook zoveel mooie dingen voor het eerst heb gedaan. Dan heb ik het uiteraard over intimiteit, maar zeker ook over samen romantisch uit eten gaan, of voor het eerst in je leven ontbijt op bed maken voor je lief.

Ineens was het over en ik had het hier zeer moeilijk mee. Achteraf weet ik ook waarom. Het hebben van een vriendin maakte dat ik me ‘completer’ voelde. Als je een vriendin heb dan ben je ‘oké’, dan klopt het. Dus toen het over was klopte het niet meer. Ik ben er vrij lang heel goed in geweest om mezelf wijs te maken dat ze wel terug zou komen.

Dat gebeurde natuurlijk niet en daar ben ik haar zeer dankbaar voor. Ik had namelijk eerst iets met mezelf te doen, voordat ik echt in een relatie kon stappen. Terugkijkend had ik mezelf volledig in haar verloren en ging ik bij haar iets halen (eigenwaarde, zelfacceptatie, autonomie…) wat ik zelf nog niet ontwikkeld had. Ze heeft me een groot geschenk gegeven toen ze mij dwong dit zelf te gaan ontdekken en ontwikkelen.

Mijn eerste liefde. We hadden samen een prachtige zomer waaraan ik nog met veel plezier en weemoed terug kan denken. Daarna brak ze mijn hart – en gaf ze mij daarmee een prachtig geschenk.

Hoe denk je terug aan jouw eerste liefde? Wat heeft hij of zij bij je gebroken en welk geschenk heb je daarmee mogen ontvangen?

Martijn van Lanen 12

𝐇𝐞𝐭 𝐰𝐨𝐫𝐝𝐭 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐦𝐚𝐤𝐤𝐞𝐥𝐢𝐣𝐤𝐞𝐫 

𝑰𝒌 𝒔𝒕𝒂 𝒐𝒑𝒆𝒏 𝒗𝒐𝒐𝒓 𝒇𝒆𝒆𝒅𝒃𝒂𝒄𝒌, 𝒐𝒎𝒅𝒂𝒕 𝒊𝒌 𝒉𝒆𝒕 𝒃𝒆𝒍𝒂𝒏𝒈𝒓𝒊𝒋𝒌 𝒗𝒊𝒏𝒅 𝒐𝒎 𝒗𝒂𝒏 𝒂𝒏𝒅𝒆𝒓𝒆𝒏 𝒕𝒆 𝒉𝒐𝒓𝒆𝒏 𝒉𝒐𝒆 𝒅𝒂𝒕𝒈𝒆𝒏𝒆 𝒘𝒂𝒕 𝒊𝒌 𝒅𝒐𝒆 𝒐𝒗𝒆𝒓𝒌𝒐𝒎𝒕. 𝑫𝒂𝒂𝒓𝒃𝒊𝒋 𝒏𝒐𝒅𝒊𝒈 𝒊𝒌 𝒂𝒏𝒅𝒆𝒓𝒆𝒏 𝒐𝒐𝒌 𝒂𝒄𝒕𝒊𝒆𝒇 𝒖𝒊𝒕 𝒐𝒎 𝒎𝒊𝒋 𝒇𝒆𝒆𝒅𝒃𝒂𝒄𝒌 𝒕𝒆 𝒈𝒆𝒗𝒆𝒏, 𝒆𝒏 𝒊𝒌 𝒈𝒂 𝒉𝒊𝒆𝒓 𝒈𝒓𝒂𝒂𝒈 𝒅𝒆 𝒅𝒊𝒂𝒍𝒐𝒐𝒈 𝒐𝒗𝒆𝒓 𝒂𝒂𝒏.
Labyrith

Ik heb verloren

Als ik teams met een verandervraag begeleid, sta ik er bij het begin van het traject altijd uitvoerig bij stil dat veranderen ook altijd loslaten, verliezen en rouwen is. Veranderen vraagt erom dat je een nieuwe situatie omarmt, dat vraagt er ook om dat je afscheid neemt van de oude situatie.
Pad

Te vroeg

Ik had een plan. Ooit. Ik wilde gepromoveerd zijn op mijn 30e en directeur zijn op mijn 40e. Klinkt als een goed plan, nietwaar? Het promoveren liep enige vertraging op, maar op mijn 34e was het zover. Directeur was ik wel op mijn 40e. Plan volbracht? – 𝘖𝘩 𝘯𝘦𝘦, 𝘵𝘰𝘤𝘩 𝘯𝘪𝘦𝘵.
Martijn van Lanen9

Grensoverschrijdend

Als (team)coach heb ik een wat complexe relatie met grenzen. Dat werd onlangs in een sessie weer heel duidelijk.
Martijn van Lanen 10

Vaders hebben vaders nodig

Het is donderdag 26 augustus, anderhalf jaar geleden. Ik rij rond elf uur in de avond naar huis van het ziekenhuis, waar ik mijn lief en ongeboren zoon achter heb moeten laten.
Martijn van Lanen 11

Mannelijke angst

𝘐𝘬 𝘣𝘦𝘯 𝘣𝘢𝘯𝘨 ‘Waarvoor dan, Martijn?’ . Mijn eerlijke antwoord: ik ben bang om aan anderen te vertellen waar ik nu echt bang voor ben.